چقدر بهعنوان مربیان به اسکن کردن بازیکن توجه میکنیم؟ احتمالاً یا خیلی زیاد یا خیلی کم. سپس بهعنوان بازیکنان، چقدر اغلب دستور “اطراف خود را بررسی کنید” یا “سرخود را به اطراف بچرخان” را میشنویم؟ این دستورها بدون زمینه و بیهدف هستند. درواقع، برای عملکرد بازیکن، آگاهی محیطی و تصمیمگیری تاکتیکی، این دستورها مضر هستند. این مقاله به هر دو طرف نشان خواهد داد که تفاوت بزرگی بین استفاده ناموثر از اسکن کردن همراه با عدم ارائه زمینهای مناسب برای وضعیت بدن بازیکن با یک اسکن مناسب به وجود آمده است.
اسکن کردن و آگاهی محیطی در فوتبال
در کتاب در میدان دید: هنر آگاهی محیطی. چگونه توپ را دریافت میکنند در مورد میدان دید و اسکن کردن به تفصیل صحبت شده است در مورد اینکه، چگونه برای عملی بعدی خود آماده میشوند، و چگونه در فضایی که اشغال میکنند تعامل میکنند. پس از شنیدن گفتگوی پپ گواردیولا در مورد “اینورتد فول بک” و چگونگی ایجاد این ایده بهعنوان راهی برای افزایش تعداد گزینههای پاس در وسط زمین، یک ایده به ذهنم رسید. ما در مورد مفاهیمی مانند اینها میشنویم که بر جنبه نظری این تاکتیکها تمرکز میکنند. ما بازی را ازنظر ایجاد نوعی برتری ساده میکنیم ، اما بندرت عنصر انسانی را برای این ایدهها اعمال میکنیم. این فکر برای من عجیب بود، چراکه اصلاً فرقی نمیکند که آیا ما بازیکنان را به اطراف بچرخانیم تا سپس بازیکن آزاد را در زمین تشخیص دهیم تا بهراحتی از دفاع عبور و پیشرفت کنیم، اگر بازیکنان واقعی نتوانند این را در زمان واقعی تشخیص دهند.
وقتی بازیکنان در زمین هستند تا تصمیماتی تهاجمی یا تدافعی را اتخاذ کنند که به نفع تیم باشد، باید زمینهای را که بخشی از آن هستند را درک کنند.این از
- 1) دانستن کجا باید نگاه کرد، آغاز میشود. سپس،
- 2) دانستن چگونه باید به آن نگاه کرد، و درنهایت،
- 3) دانستن چه چیزی باید جستجو شود.
این سه مورد برای بازی در بالاترین سطح و برتری در هر سطحی حیاتی هستند. اگرچه ممکن است آنها در ظاهر بهاندازه کافی ساده به نظر برسند، ابهامات زیادی در آنها وجود دارد و سایههای خاکستری زیادی روی آنها را پوشانده. ما میتوانیم به این مثبت نگاه کنیم زیرابه بازیکنان اجازه میدهد تا از این ابزارها بهطور خلاقانه استفاده کنند تا بهترین عملکرد خود را داشته باشند.
قبل از ادامه مطلب کتاب زیر را به شما پیشنهاد می کنیم
معرفی خرید و دانلود کتاب در میدان دید: هنر آگاهی محیطی
دانلود کتاب در میدان دید: هنر آگاهی محیطی
نویسنده : جیمز ویلکاکس
مترجم : امیر تاجی
فرمت : pdf
تعداد صفحات: 92 صفحه
- در فهمیدن مکان مناسب – به کجا نگاه کنیم:
زمانی که بازیکنان در زمینبازی جا میگیرند، بسیار مهم است که اطلاعات دوروبر خود را درک کرده و هدف تیم خود را در لحظه خاصی که در آن قرارگرفتهاید بشناسید. با در نظر گرفتن این مسئله و اتخاذ تصمیمات پیوسته و هماهنگ باهدف تیم، برخی از مناطق مهمتر از دیگران خواهند بود.
شناسایی این مناطق، گام اول است. بعدازاینکه میدانید کجا باید نگاه کنید، به یاد داشته باشید که این ممکن است یک نقطه واحد نباشد، بلکه ممکن است یک سلسله از فضاها باشد. در این صورت، میتوانید تلاش کنید که به صورت موثر و با کار آیی نگاه کنید.
- 2. درک روش صحیح نگاه کردن – چگونه نگاه کنیم
این در ابتدا ممکن است به نظر بیمعنی بیاید، اما هنگامیکه عمیقتر به زوایا و نگاه یک فرد به موارد مختلف در میدان دید او نگاه میکنیم، میفهمیم که چرا نحوه انجام این کار اهمیت دارد. در ادامه، میتوانیم جهت بدنی فرد را نسبت به سایر عوامل مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم تا دید او را به حداکثر برسانیم و تصمیمگیریهای مثبتتری را تسهیل نماییم. شما ممکن است متوجه شوید که خودتان یا بازیکنانتان با کمتر چرخش سر، قادر به مشاهده بیشتری هستند.
- 3. چه چیزی را جستجو کنید
در حین توسعه دید شما برای کسب اطلاعات بیشتر، ضروری است توجه داشته باشید که همه اطلاعات به یک ارزش نیستند. بهعنوان مثال، دانستن محل قرار گرفتن یک مدافع ممکن است نسبت به محل مدافع دیگر اهمیت بیشتری برخوردار باشد. به همین ترتیب، مشاهده حرکت یکی از همتیمیها ممکن است اهمیت زیادی نداشته باشد، اما تشخیص یک همتیمی آرام ممکن است بسیار حیاتی باشد. این مفهوم دید انتخابی بسیار مهم است و در شطرنج سطح بالا مشاهده میشود. به همین دلیل بازیکنان شطرنج حرفهای توانایی بازی در چند بازی بهطور همزمان را دارند. این امکان به وجود میآید چون آنها تمام صفحه بازی و تمام حرکتهای ممکن را در نظر نمیگیرند. آنها به سادگی اطلاعات مهمتر را شناسایی میکنند و سپس از آنها به صورت عمدی استفاده میکنند.
در دید اصلی انسان، مرکز تمرکز آن در حدود 60 درجه قرار دارد. این شامل یک دایره 30 درجه ای برای نقطه تمرکز و 30 درجه دیگر برای بقیه فیلد دید اصلی انسان است. این بالاترین سطح تشخیص بصری برای انسان است و این فضا بهترین وضوح تصویر را دارد. سپس، دید در پیرامون بازیکن در اختیار اوست که به عرض 120 درجه، شامل هر دو چشم، در میآید. این معمولاً بهعنوان دید پیرامون هر دو چشم انسان اشاره میشود. دید پیرامون یک چشم ممکن است بیشتر از این فاصله داشته باشد، اما وضوح به مراتب کمتری دارد، اگرچه هنوز ممکن است در بازی مفید باشد، اما به آسانی قابل اندازهگیری نیست. بهعنوان مثال، اگر یک مدافع در کنار شانههای شما باشد و به شما حمله کند، شما قادر خواهید بود حرکت و شکل عمومی او را تشخیص دهید، حتی اگر جزئیات دقیق احتمالاً از دست رفته باشد.
دید محیطی برای شناسایی فضا بسیار مفید است ، در حالی که میدان دید اصلی برای جنبه ها و نقاط مرجع که به لنز با تمرکز بیشتر نیاز دارند بسیار بهتر است. هر دو ابزار حیاتی برای بازیکنان هستند و برای شکوفایی آنها در زمینه بازی مدرن لازم است.
اطلاعاتی در مورد میدان بصری:
محدوده دید افقی:
نقطه فوکوس: 30 درجه
دید اولیه :30 درجه برای فوکوس + 30 درجه برای اولیه = 60 درجه
دید محیطی : 30 درجه برای فوکوس + 30 درجه برای دید اولیه +60 در دید محیطی = 120 درجه
یک چشم جانبی: 30 درجه برای فوکوس + 30 درجه برای دید اولیه + 60 درجه برای دید محیطی + 20 درجه برای هر طرف دید پیرامونی = حدود 170 درجه
این چیزی است که در زمین به نظر می رسد:
اسکن کردن در فوتبال
“اسکن” یک کلمهی معروف در فوتبال است که در چند سال اخیر بسیار مورد استفاده قرار گرفته است.
بطور اصولی، این یک اصطلاح فرآیندی را توصیف میکند که در آن یک بازیکن سر خود را از توپ دور میکند و نگاه خود را به جایی دیگر هدایت میکند تا اطلاعات لازم برای دریافت توپ را جمع آوری کند.
بررسی شانههای خود قبل از دریافت توپ یک مثال ساده از اسکن کردن است.
بازیکنان همیشه باید اسکن کنند. بطور طبیعی، آنها باید از اطراف خود آگاه باشند تا بتوانند تأثیرگذاری در بازی داشته باشند.
اگر دقیقاً بدانید که مدافع کجاست، میتوانید حرکت مشخصی انجام دهید یا توپ را به جهت خاصی حرکت دهیم تا بهترین فرصت برای عبور از او داشته باشید.
این مفهوم در مواقع متعددی در زمین به کار میرود.
اما دلیل اینکه اخیراً اسکن کردن به موضوعی محبوب تبدیل شده است، به دلیل منتشر شدن دادههای شگفتآوری است.
مطالعاتی درباره اسکن کردن در دهههای ۱۹۹۰ آغاز شد و یک پروژه خاص تا دو دهه لیگ برتر انگلیس را تجزیه و تحلیل کرد.
دادهها نشان داد که بهترین بازیکنان لیگ برتر بیشتر از دیگران اسکن کردند، و بازیکنان برجسته در این زمینه فرانک لمپارد و استیون جرارد بودند.
در ۱۰ ثانیه قبل از دریافت توپ، لمپارد در هر ثانیه ۰.۶۲ بار اسکن میکرد! یعنی هر یک و نیم ثانیه یک بار اسکن میکرد. بازیکنانی که بیشتر اسکن میکردند، احتمالاً توپ را با خود بچرخانند و پاس هجومی مناسبی ارسال می کردند..
علاوه بر این، فراوانی اسکن کردن مثبت با درصدهای موفقیت در پاس دهی در میان بازیکنان حرفهای ارتباط مثبت داشت.
اما نکته جالب در این مورد اینجا بود که وقتی از عادتهای اسکن کردن از فرانک لمپارد سؤال شد، او ادعا کرد که حتی خودش نمیدانست که این کار را انجام میدهد – این بخشی از بازی روزانه او بود.
اما او سپس پدرش (بازیکن و مربی حرفه ای سابق) را به یاد آورد که به او دستور داده بود که در جوانی همیشه از زمین تصاویری ضبط کند.
به گفته مسئول این مطالعات، گیر یوردت، بهترین اسکنکنندگان همه یک داستان مشابه داشتند. این بازیکنان از جوانی عادت به اسکن کردن گرفته بودند.
با توجه به دادهها، امروزه بازیکنانی مانند کوین ده بروین، کیلیان مبپه و ارلینگ هالند از برترین اسکنکنندگان هستند.
آیا این اتفاقی است که آنها احتمالاً سه بازیکن برتر جهان هستند؟
من اطمینان ندارم.
هر چند، بدون شک اسکن کردن مفید است.
و بر اساس گفته یوردت، واداشتن بازیکنان به افزایش تعداد اسکنهایی که انجام میدهند آسان است. اما زمان می برد تا آنها بتوانند اطلاعات را جذب کنند و آنچه را که می بینند تجزیه و تحلیل کنند.پس بهتر است بازیکنان این عادت را در سنین جوانی شکل دهند تا بیشترین زمان برای تبدیل شدن به تحلیلگران بهتر و سریعتر داشته باشند.
چگونه این عادت را درونشان جا دهیم؟
شما به بازیکنان دستور میدهید که قبل از دریافت توپ شانههای خود را چک کنند و اهمیت اسکن کردن را تأکید کنید. سپس بازیهای زمین کوچک و متمرکز با تعداد بازیکنان کم را برگزار میکنید تا واقعاً این عادتها را شکل دهند.
این تمرینات به بازیکنان شما کمک میکند تا مهارتهای اساسی پاس دادن، حرکت کردن و تصمیمگیری را توسعه دهند.